خط های سپید دفترم  مرا رها نمیکنند وبه تابش دستانم خیره شد اه  اند

وسراغ نام تورا ازخیال من میگیرند آنها سالهاست چشم به راه گامهای لطیف

توهستند ومن چه جوابی دارم غیر انکه توقدم بگذاری برقله ی قلم هایم و

بنشینی کنار جویبار دفتر سپیدم که هیچ گلی در دشت سپید خطوطش نمیروید

حتی رنگین کمان شعرهایم هم سپید نقاشی شده اند آنها میدانند که با

یک گل هم بهار میشود پس تن به هراسمی نشان نمیدهند وتنها جان به

نام تو تقدیم میکنند به خط وخال تو دل میدهند ودرخط توگام بر میدارند

پس ببار بر این خطوط بی سر پناه که سالهاست منتظر آغوش گرم نام

توهستند بیا و بهارمان کن وبدرخش و رنگ کمان هستیمان را رنگین کمان کن

آنها به من میگویند که فقط گام نام تو لایق این عرش سپید وموزون وابدیست 

وتخت را بنا نهاده اند پس  بیا ای نوای آهنگین خطوط من ...

آه که وصف عیش هم نصف عیش است

چون گه هنوز نام تو بردفترم ننشسته  ولی کام روی تو را چشیده ام

ودیگرطاقتی بیشترازاین نیست....