سروده شده در شب جمعه 27 دی 1392

صحرا به صحرا تا به کی عزم سفر داری/

تنهای تنهایی و راهی پر خطرداری! 

دلگیرم از دست خودم مولای خوبی ها/

درگیر دنیایم تو عبدی بی ثمر داری!

دنیا چرا چنگال خود را برنمیداری/

ای شامگاه خستگی میل سحر داری؟

آقا چرا این جمعه ها پایان نمیگیرد/

وقتی که از شوق شقایق ها خبر داری!

لیلای من،شیرین من ای یوسف ثانی/

ای هفت خان عاشقی،عشقی شرر داری!

چندیست فکرم بی هوا شعری نمیگوید/

بی شک شما بر نظم افکارم نظر داری!

یک جان ناقابل که دارم نذرتان آقا  /

معشوق دلها ,جان فدای خیره سر داری!

اما فقط این جمعه نه, دربی سرخابیست/

تنهای تنهایی و راهی پر خطر داری!