سروده شده در 21 اردیبهشت - قم المقدسة

حرفی بزن ای صبح بگو باد صبارا/

از کام دلم عشق چرا برده صدارا

اشک سحرم ریخته بر زلف نفسها/

تابانده در این دشت نوای دل مارا

لطفیست در این عشق به شیدایی و مستی/

جایی دگر از عمر ندیدیم خدا را

عقلست که با عشق گریبان به گریبان/

این راه به مقصد نبرد قافله هارا

اما تو که در قاعده ی لطف شنیدی/

آهنگ نجات قدم از راه خطا را

حرفی بزن ای صبح بگو عشق تنیدست/

برپیکره ی زرد من آواز غنا را