شعری تقدیم به حضرت زهرا (س) - سروده شده غروب عرفه حرم حضرت معصومه(س)

خمیده گشته ام امشب به پای دفتر خود       / که جمله ای بنویسم برای مادر خود

هواهوای خودش بود خوب فهمیدم            / که داده اذن قلم را به پای محضر خود

دعا برای دل خسته ام نگه دارید              / اگر نشدکه دمی از نگاه محشر خود

اگر که دامن یوسف شفای چشمی شد         / شفیع عالم هستی شدی به معجر خود

نشسته ام به کناری و فکر آنم که              / چگونه آن شب تاریک، بال مرمر خود،

شکسته ای و چو شمع به زیر بارانی         / نمیزنی نگهی بر نگاه حیدر خود...

از نقدهای شما به شعرم بسیار خوشحال میشم

شعری درباره امام زمان (عج) ان شا الله که مورد قبول باشد.

 برگرفته از غزل  زیبای دیوان جناب حافظ شیرازی:

اگر حافظ ببیند آن جمال آسمانی را                 /  به خال هندیش بخشد زمینی را زمانی را

بگو می نه،میستان نه، بگوگلگشت ورکنی نه   /   به یک لحظه کنارش میدهم جان وجوانی را

عجب بردی تو از ما دل، نگار شوخ شهرآشوب  /  فقط ما نه، که آن لولیِ شوخِ ترکمانی را

ز عشق ناتمام ما جمال نور مخفی شده             /  ببار ای ابر روحانی بپا کن میهمانی را

من از آن حسن یوسفرنگ چشمان تو میدانم      /   که عشق از پرده ی عصیان برون آرد جهانی را

تو ای آرامش جانم بیا ومستجابم کن                /   که صد دشنام بادا این دعاهای زبانی را

بیا مهدی ،می مستی، بهار عالم هستی            /    که برپای تو افشاند فلک لعل یمانی را
از نقدهای شما به شعرم بسیار خوشحال میشم 

اولین شعر بنده که هرچند ضعیفه ولی خیلی به اون علاقه دارم.

دیشب پریدم ورفتم به خواب او           /   یادم کشید سمت سوال وجواب او

او پرسشی کشید زخنجر زدش به دل  /  گفتم که نیست رسم رفاقت جواب او

او پر به شب کشیده ز روزش چه انتظار /  شایدکه صبر بدرد شبنقاب او

جالکه های پای من ای روز صاف شد-    /  در جای پای نگاه خراب او

باراه رفتن قلبم شکست وریخت -          /  لیوان خالی اشک وشراب او

از نقدهای شما به شعرم بسیار خوشحال میشم

نوشته شده در تاریخ 19/ 5/ 1386   1:25بامداد

به نام کسی آغاز میکنم که آرامش دهنده ی صبوح است ومفرح روح،

به نام جل و جلاله ئکه جلال وکرمش مرا مبهوت نموده است .

بار الها مرا یاری ده که این کشتی گرفتار در طوفان سهمگین را ، ازین دریا برهانم وبه ساحل سعادت کناره گیرم،

الهی کجا روم که از تحت سلطه ی ظالمانی که در وجودم هستندر هایی یابم؟! ظالمی چون نفس که هر دم مرا از تو دور میسازد.

خداوندا مرا دریاب که بسیار تنهایم وپشتوانه ای جز تو ندارم ، در کلام و اعمالم آن اندازه از نور خود ببار که هیچ غیری  جز تودر آن نماند

ونیرویی عنایت  فرما تا تمام ذرات وجودم برایتان ارزانی شود از مال وجان وآب و آم و هر چه که برایم ارزش زیادی دارند...

که تویی میعادگاه من فی یوم الحساب، الهی فقط با نام تو این قدمهای لرزان را بر میدارم.

به نام خدا
یکی بودیکی نبود غیراز خدا هیچکی نبود ؛
بنده ای بود خدایی بود؛
خدا که بود، بنده نبود؛
اصلا خدا نبود بنده نبود!
پس اون کسی که بندِ بنده بود!بنده ی تک خدا نبود !
هیچکی نبود،
اصلآ از اولشم کسی نبود ؛
اون همیشه در به در بندگی بود ؛
بنده که نه برده ی ابلیس خطاکار رجیم...
پس اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
(((بسم الله الرحمن الرحیم )))